Ginnekense voetbalvereniging Baronie kent een rijke geschiedenis en bestaat in 2006 tachtig jaar.



De oprichting in 1926 van de Ginnekense voetbalvereniging Baronie was meer een toevalstreffer. Ouderen onder ons kennen het sfeertje uit die tijd nog wel. Een shotveld waarop één molshoop meer of minder er niet toe doet. De leren bal met een veter om de tutter achter op te bergen. Doelpalen zonder net en de altijd te grote voetbalbroek. Dat waren ook de omstandigheden, waaronder een aantal opgeschoten Ginnekense knapen een voetbalclubje oprichtte.

Het shotveld was het Schoolakker, toentertijd een zanderige vlakte en nog niet bebouwd. De latere doorsteek van de Raadhuisstraat naar de Dillenburgstraat (eerder de Schoolstraat en de Julianastraat) middels de Lindelaan (eerder de Bernhardlaan) zou pas in 1938 worden gerealiseerd. Omkleden en wassen deed je in die tijd thuis. De eerste voetbalwedstrijden die toen op het Schoolakker werd aangegaan, vond plaats buiten bondsverband.

De eerste activiteiten vonden plaats onder de naam 'Vitesse Ginneken'…

Het initiatief was in ieder geval puur Ginnekens. Dat verraadt niet alleen de plaats van de eerste activiteiten, maar ook de familienamen van hen die daar bij betrokken waren: Kools, Verschuren, Rijpaert en Elsevier. Om een en ander geschiedkundig volledig te maken, het zou nog enige jaren duren, voordat de Ginnekense voetbalclub onder de naam 'Baronie' schrik en bewondering bij de tegenstanders zou afdwingen. De eerste activiteiten vonden plaats onder de naam 'Vitesse Ginneken'. AI vanaf het moment van de oprichting heeft het later zo te noemen Baronie een stormachtige ontwikkeling doorgemaakt. In het oprichtingsjaar 1926 sloot men zich aan bij de Brabantsche Voetbalbond en werd deelgenomen in de derde klasse. De naam Vitesse mocht niet, die moest veranderd worden.

Na veel interne discussies werd voor voetbalvereniging 'Mastbosch' gekozen. Fusies in 1929 met voetbalvereniging 'Brabantia' en in 1942 met voetbalvereniging 'De Nederlandsche Leeuw' brachten uiteindelijk niet alleen de naam 'Baronie' op, maar ook een vooraanstaande plaats binnen de voetbalwereld. Beide zouden jaren lang met groot succes verdedigd worden. Inmiddels was men van het Schoolakker, via een weiland van boer Van Haperen naast kasteel Bouvigne (1928), in 1932 verhuisd naar een heuse eigen sportaccommodatie aan de Valkenierslaan, achter Moederheil, later Valkenhorst. Lyrisch schreef men daar jaren later over: 'Hoe trots waren we op ons prachtige kleedlokaal met buffet; nog denkt men met vreugde aan die tijd van pompenslaan, maaien, ballen pompen enz. De spelers trainden ’s avonds in het donker, daarna bespreking met een kop warme chocolademelk in het kleedlokaal met petroleumverlichting'.

De Tweede Wereldoorlog drukte haar stempel op Ginneken en de Baronie…

Op de velden achter 'Moederheil' zou Baronie roemruchte jaren meemaken en Ginneken meerdere malen in een overwinnings- en feestroes brengen. Maar voordat van deze reeks triomfen kon worden genoten, drukte eerst de Tweede Wereldoorlog haar stempel op Ginneken en Baronie. Men beschreef deze periode vlak na de oorlog als volgt: “Jammer genoeg brachten onze 'overbeschaafde' en 'hypersportieve' Oosterburen een stilstand teweeg in de voor ons in aantocht zijnde gloednieuwe voetbalomgeving. Aanvankelijk scheen alles op een desillusie uit te lopen. Zou de oorlog, die toch al zo wreedaardig om zich heen had gemaaid, ook het vrolijke groen en wit gaan omnevelen met de sluier der vergankelijkheid? Moest Chopins treurmuziek klinken, waarbij het monotone geluid der omfloerste trommen het jammerlijke einde aankondigde? Neen, neen en nog eens neen! Met een zekere koele, uiterlijke lijdzaamheid, doch innerlijk verhit tot 100 graden Celsius, wisten ook wij wat het 'Je Maintiendrai’ betekende”.

Na de Tweede Wereldoorlog, toen de sportactiviteiten weer werden opgevat, werd Baronie ingedeeld bij de Koninklijke Nederlandse Voetbalbond eerste klasse-zuid. Het seizoen daarop (1947 -1948) degradeerde Baronie echter naar de tweede klasse om het seizoen daarop weer glorieus terug te komen. Men had kennelijk even een inloopperiode nodig. Het is vooral de 'periode Valkenierslaan' die in de Baronieannalen is opgetekend als dé periode waarbinnen grote successen werden behaald. Daarbij telt zeker de grote betrokkenheid van de Ginnekense bevolking bij 'De Baronnen'. Als een wedstrijd verloren ging, werd er danig gekankerd in het dorp, maar als er werd getriomfeerd, verkeerde Ginneken in een feestroes. Trefpunt daarbij was altijd café 'Boerke Verschuren' op de Ginnekenmarkt, vele jaren het thuiscafé van Baronie.

Korte periode in het betaald voerbal liep voor Baronie uit op een debacle…

Het wapen van de club is in het café boven de schoorsteen nog steeds aanwezig en herinnert aan die periode. Het opkomen van het betaalde voetbal werd nog net op het terrein aan de Valkenierslaan meegemaakt. In 1955 werden de 'groen-witten' ingedeeld in de 1e Klasse B. In het vervolg moesten de bezoekers een toegangskaartje kopen en werd er het eind van de maand aan de spelers loonstrookjes verstrekt. Het eerste jaar in professie verliep meer dan teleurstellend. Er volgde een degradatie naar de 2e divisie. Velen vragen zich nu nog af of Baronie wel aan het betaald voetbalavontuur had moeten beginnen. Voor Baronie is 1960 als een zeer belangrijk jaar opgetekend. Op 2 november van dat jaar werd het Sportpark de 'Blauwe Kei' officieel geopend door de burgemeester van Breda, Mr. Dr. R. Geuljans en nam Baronie er haar intrek.

De velden aan de Valkenierslaan had Breda nodig voor woningbouw. Baronie verliet met weemoed haar sfeervolle accommodatie. Het nieuwe, ruime, prachtige sportpark gold als een pleister op de wonde. Het (zeker in die dagen) immense sportcomplex kon maar liefst 12.000 bezoekers herbergen. Maar ook enkele nadelen werden direct sterk gevoeld. Niet langer zou men spelen in het hart van Ginneken. De intieme sfeer die de accommodatie aan de Valkenierslaan kenmerkte, werd node gemist. Langzamerhand zou ook de opbouw van de hoogste elftallen van Baronie veranderen. Niet langer rekruteerde men de spelers uit het Ginneken zelf of uit de directe omgeving. De voetbalkwaliteiten van de spelers waren in het vervolg doorslaggevend. Het toenemen van de mobiliteit bracht met zich mee dat ook goede spelers verder weg konden worden gehaald.

De jaren van succes en sportieve roem stapelden zich jaar na jaar op…

De latere periodes sluiten zich aaneen, afwisselend gekenmerkt door succes of tegenslag. De laatste decennia gaat het Baronie zeer voor de wind, mag je wel zeggen. De triomfen stapelen zich als het ware op. In 1987 promoveert Baronie van de 3e naar de 2e Klasse. In 1989 stoot men door naar de 1e Klasse van de amateurs. In 1990 was het opnieuw prijs en kan Baronie zelfs in de Hoofdklasse Amateurs haar krachten gaan meten. Alles bij elkaar was het waarschijnlijk een te snelle groei, want in 1992 degradeert de club naar de 1e Klasse. Maar dat was maar een tijdelijke 'dip'. In 1993 wordt Baronie opnieuw hoofdklasser. De opmars is nog niet voltooid. Werd in 1994 het kampioenschap net niet gehaald, dat werd in1995 rechtgetrokken. Na een spannende eindstrijd behaalt Baronie de eerste plaats bij de Hoofdklasse C, Zondagamateurs.

Alles bij elkaar leverde Baronie een prachtige prestatie, uitmondend in een prachtig cadeau in het kader van het 70-jarige jubileum van de Ginnekense voetbalvereniging. De lange succesreeks werd half jaren tachtig met een panische schrik onderbroken. De gemeente Breda zocht voor het Bredase NAC een nieuw onderkomen. Het stadion aan de Irenestraat moest te verdwijnen. De Bredase vroede vaderen vatten het plan op NAC naar Sportpark de Blauwe Kei te laten verhuizen en er samen met Baronie te huisvesten. Het plan sloeg aan de Blauwe Kei in als een bom. De toenmalige Baronievoorzitter Joep Simons spande zich tot het uiterste in om dit te voorkomen. De Dorpsraad Ginneken werd ingeschakeld, de politieke partijen in de gemeenteraad werden onder druk gezet. De twee historische 'erfvijanden' Baronie (Ginneken) en NAC (Breda) onder één dak, onmogelijk!. Tegen elkaar voetballen, akkoord, maar daar moet het wel bij blijven.

Baronie kent ook nog 32 jeugdelftallen die aan de competitie deelnemen…

Baronie hoort nu, als amateurclub, tot de beste van Nederland. We lieten voor u hierboven de successen van het eerste van Baronie de revue passeren. Maar Baronie kent ook nog eens 32 jeugdelftallen die aan de competitie deelnemen. Ook hier kunnen met regelmaat kampioenen worden gelauwerd. Voetbalvereniging Baronie hoort niet alleen bij de besten van Nederland, maar ook bij de grootste voetbalverenigingen. De spelers komen allang niet meer hoofdzakelijk uit het Ginneken. Er is duidelijk sprake van een regiofunctie. De thuiswedstrijden, worden allemaal gespeeld op Sportpark 'De Blauwe Kei'. Het sportpark wordt omgord door de wijken Blauwe Kei en IJpelaar, vroeger Ginnekens grondgebied. Bent u daar als voetballiefhebber nog nooit naar een wedstrijd wezen kijken?, dan heeft u heel wat gemist. Maar dat gemis kan vele zondagen per jaar worden goedgemaakt -Wim Siegmund.